Audiolog 4

In de bank zelf wees alles zichzelf uit. Om de garage te kunnen betreden, werd gevraagd een sleutel in te brengen. De driehoekige steel van de ketting bleek dus echt een sleutel te zijn, want ze paste perfect in het slot. Verder ging je met een lift ettelijke verdiepingen naar beneden en kwam je uit op de receptie. De jongeman André Vernet die ons daar ontving bleek Jacques goed gekend te hebben, want hij leek erg aangedaan toen hij er achter kwam dat Sophie zijn kleindochter was en hij die avond nog vermoord was. Vernet was dan ook bereid om ons te helpen ontsnappen uit de stad aangezien hij wist dat we gezocht werden door de politie en hiervoor de hele stad hadden afgezet. In de kluis waar de gouden sleutel toegang tot gaf, was maar één object te vinden: een kleine hardhouten doos met op het deksel een prachtige vijfbladige roos ingelegd: het symbool van de Priorij voor de heilige graal! Maar veel meer tijd om het doosje te bestuderen hadden we niet! De politie stond al vlak voor de bank. Vernet, vermomd als een chauffeur, liet ons in de laadruimte van een kleine bepantserde vrachtwagen stappen en smokkelde ons zo de bank uit. In de wagen legde Sophie me uit dat het voorwerp in deze doos een cryptex was: een onbekende uitvinding uit een van da Vinci’s geheime dagboeken. Deze was ontworpen om geheime documenten veilig te bewaren. De documenten werden geschreven op papyrus en in een breekbaar glazen buisje gestoken. Wanneer deze zou breken, werd het papyrus direct opgelost in het azijn dat ook in het cryptex zat. Om het cryptex correct te openen, moet je het juiste vijfletterige wachtwoord kennen. Het kan niet anders of in deze cryptex, ontworpen door de gewezen Grootmeester van de Priorij van Sion Leonardo da Vinci, zit een kaart die leidt naar de heilige Graal. Maar onze gedachtegang werd al snel verstoord door de bus die onverwachts stopte. Vernet had ons verraden! Hij had de wagen ergens afgelegen aan de kant gezet en hield ons onder schot. Hij eiste het kistje terug om zo de eer en status van de bank terug in ere te stellen. Hij was duidelijk erg in de war. Gelukkig wist ik daar gebruik van te maken, hem te ontwapenen en samen met Sophie weg te rijden met de bepantserde wagen. Ik weet precies waar we heen moeten!