Audiolog 7

Ik heb geen idee hoe we hiermee weg zijn kunnen komen! De politie was blijkbaar gewaarschuwd door iemand van de luchtmaatschappij en had voor een ontvangstcomité gezorgd bij onze aankomst in Londen. Sophie en ik hadden de monnik uit het vliegtuig gesleept halverwege de draai naar de hangar nog vóór de politie arriveerde. Zo kwam de politie voor een erg grote teleurstelling te staan wanneer ze enkel een kreupele oude man (Teabing) en zijn assistent uit zagen stappen. Ze konden niks anders doen dan hen te laten gaan. Teabing vermoedde dat het gedicht verwees naar de Tempelkerk, een bolvormig gebouw waar tien tempeliers zijn begraven. Maar net toen we de tempel onderzochten naar verdere aanwijzingen, sprong de albino geruisloos achter een pilaar vandaan en hield Sophie in zijn greep. Vanuit mijn ooghoek zag ik een keurig geklede man naar ons toe lopen met een revolver in zijn handen: Rémy, de assistent van Teabing. Waarom is het is altijd de butler! Hij hield mij onder schot en eiste de cryptex. Het was mijn enige optie. Ik keek hulpeloos toe hoe een albino monnik en een butler een kreupele man hun limousine insleurden en zo, samen met het geheim van de graal, de verte in reden. Wat een toestand, dat verzin je in je zotste dromen nog niet. Maar we konden niet bij de pakken blijven zitten. We wisten wat er in het gedicht stond. We moesten alleen nog weten waar het naar verwees. Dus zochten we de dichtstbijzijnde bibliotheek op en gingen op het internet naar mogelijke antwoorden zoeken. Na een kwartier zoeken raakten we de moed al bijna zakken tot ik ineens op een interessante treffer stuitte:

… edelachtbare ridder, sir Isaac Newton …

… in Londen in 1727 en …

… zijn graf in Westminster Abbey …

… Alexander Pope, vriend en collega …

Dat was het! Alexander Pope… A. Pope! Hij was bij de begrafenis van ridder Isaac Newton!