Leesautobiografie

Ik zal in de volgende tekst mijn leesgeschiedenis en mijn houding tegenover literatuur -vroeger en nu- zo goed mogelijk weergeven.

Leesevolutie

"Smaken kunnen veranderen."

Dit is bij alles zo, zelfs bij iemands smaak voor literatuur bijvoorbeeld. 

Zo kreeg ik als kind nooit genoeg van de fantastische boeken van Roald Dahl. De GVR, Sjakie en de chocoladefabriek, de heksen, Daantje de wereldkampioen, Matilda, noem maar op; allemaal heb ik ze als kind vol spanning gelezen. 

Op jonge leeftijd las ik voornamelijk fantasieverhalen en natuurlijk de klassieke 5-tieners-krijgen-plots-superkrachten-en-moeten-samenwerken-om-de-wereld-te-redden scenario's. Pas later las ik boeken zoals Het oneindige verhaal, Na het licht en Koning van Katoren. 

Ook begon ik steeds vaker boeken te lezen die deel uitmaken van een reeks. De Grijze Jager, Alex Rider, Gone en de Harry Potter-reeks zijn daar enkele voorbeelden van. Echte aanraders.

              

Tegenwoordig sta ik wat meer open voor non-fictieboeken. Of beter gezegd fictieboeken met een herkenbaar en/of plausibel thema. Voorbeelden hiervan zijn: Allemaal willen we de hemel, De zoon -van Jo NesbØ- en de Davinci Code. 

In de lagere graad had ik in het zesde leerjaar een leerkracht die nogal erg duidelijke normen en doelen had voor zichzelf en voor de klas: lees zoveel mogelijk boeken! Hij stond erg standvastig bij het feit dat dit erg cruciaal is voor de ontwikkeling van een kind. Hij ging er zelfs zo ver in dat hij er een wedstrijd van maakte: elke maand werd diegene die de meeste boeken of Vlaamse Filmpjes (hij er zo een heel arsenaal van liggen in zijn kasten) had gelezen, kreeg een extra stap in "de weg naar de sterren". Dit was een soort race die een heel jaar duurde en waarvan de tijd die je er over deed bepaalde hoe een goede leerling je was. Nu ik er op terugkijk had mijn leerkracht een erg rare manier van werken en motiveren! 

Tegenwoordig lees ik maar erg zelden meer. Tijdens de vakanties durf ik nog wel aan een boek te beginnen maar in de schooltijd heb ik daar écht geen tijd meer voor. Zelfs de boeken die ik wél lees moeten al vrij goed of bekend zijn omdat ik er anders de motivatie niet voor vind om ze (uit) te lezen.

Houding tegenover literatuur

Als ik nu boeken lees heb ik liefst dat er veel spanning of op zijn minst wat gruwel in zit. Dit is ook zo met de tv-series die ik kijk. The Walking Dead, Game of Thrones, Breaking Bad; allemaal leunen ze aan bij mijn stijl van literatuur. Strips (als je deze bij literatuur telt natuurlijk) lees ik erg graag. Deze zijn wat toegankelijker om vlug te lezen en hebben nog een extra artistieke kant. 

Maar zoals ik al eerder zei, lees ik niet zo snel een boek uit eigen beweging. Ik kijk liever een goede serie. Een krant lees ik ook nog vaak. Dit is dan puur uit interesse voor de actualiteit of om de tijd tijdens het ontbijt wat sneller te verdrijven.

Terugkoppeling aan test leesprofiel

Ik vond het resultaat van het leesprofiel verbazingwekkend nauwkeurig toen ik het te zien kreeg. Praktisch alles wat in het profiel staat komt overeen met mijn leesgedrag. Alhoewel er wel in staat dat ik erg kieskeurig zou moeten zijn over de dikte van een boek. Dit is in geen geval waar. Als je natuurlijk afkomt met een encyclopedie moet ik toch wel weigeren. Ook het volgende statement is waar:

"Daarom heb je het soms het gevoel dat je tussen twee stoelen valt: aan de ene kant vind je een groot deel van de jeugdboeken te eenvoudig of zelfs kinderachtig, maar langs de andere kant vind je sommige volwassenenboeken overdreven saai en moeilijk."

Ik blijf verbaasd hoe je door zo'n klein aantal vragen zoveel kan afleiden van een persoon.